Alban Karsten

Alban Karsten maakt performances en sculpturen vanuit een sterke nieuwsgierigheid naar "de ander", en in het bijzonder naar hoe zij werken en waar zij in geloven. Deze fascinatie komt voort uit de minor religieuze antropologie die hij volgde tijdens zijn studie aan Academie Minerva. 

Karsten nodigt regelmatig anderen uit voor een samenwerking. Dit kunnen professionals uit verschillende vakgebieden zijn zoals een smid, een medium of een hypnotherapeut, maar ook amateurs of hobbyisten, zoals de projectkoren waarmee hij vaak werkt. In deze samenwerkingen probeert hij hun stemmen, methoden en expertise in zijn werk te integreren, waarbij ze een belangrijke rol spelen in het uiteindelijke resultaat. Op deze manier verkent Karsten wat auteurschap en eigenheid betekenen wanneer een deel van de regie uit handen wordt gegeven. 

Een belangrijke voorwaarde voor samenwerking is dat de activiteiten van zijn samenwerkingspartners niet alleen draaien om kennis en vaardigheden, maar voor een groot deel ook om overtuigingen – het tweede motief in zijn werk. Zo sloot hij zich ooit een paar maanden aan bij een complotplatform als zelfverklaarde expert, en maakte hij werk met getuigen van massale UFO-waarnemingen in een Friese gemeenschap, bijna 50 jaar geleden. In deze werken onderzoekt hij hoe hij deel kan worden van een complexe gemeenschap met een eigen set regels en logica.

In zijn werk experimenteert Karsten graag vergeten of verouderde ambachten. Door sommige van deze technieken opzettelijk verkeerd te interpreteren of te onthouden, ontstaat er een nieuw visueel dialect: een gestileerde ode aan onhandigheid, ambiguïteit en misverstand.

Alban Karsten creates performances and sculptures driven by a deep curiosity about "the other"—particularly how they work and what they believe in. This fascination stems from the minor in religious anthropology he pursued during his studies at Academie Minerva.

Karsten frequently invites others to collaborate with him. These collaborators can be professionals from various fields, such as a blacksmith, a medium, or a hypnotherapist, but also amateurs or hobbyists, like the project choirs he often works with. In these collaborations, he seeks to integrate their voices, methods, and expertise into his work, allowing them to play a crucial role in the final outcome. In doing so, Karsten explores the concepts of authorship and individuality when part of the creative control is relinquished.

A key condition for collaboration is that his partners’ activities are not solely based on knowledge and skills but also heavily involve beliefs—the second major theme in his work. For instance, he once joined a conspiracy platform for several months as a self-proclaimed expert and created work with witnesses of mass UFO sightings in a Frisian community nearly 50 years ago. Through these projects, he examines how he can become part of a complex community with its own set of rules and logic.

Karsten also enjoys experimenting with forgotten or outdated crafts. By deliberately misinterpreting or distorting certain techniques, he creates a new visual dialect: a stylized tribute to clumsiness, ambiguity, and misunderstanding.

Poëtische reflectie
Binnenstebuiten ondersteboven

We leren ademen (in) (uit) (in) (uit), bewegen, spreken 
en ons beheersen (in) (in) (in) (in). Als we niet kunnen

slapen, als we ziek zijn, verliefd worden, als we gelijk 
hebben maar dat niet krijgen, alles hebben alleen leeg

voelen, als we de trein missen, en vragen waarom ik? 
Waarom toch steeds ik? Natte dekens, de ochtendspits

een traag log beest, de gedachte aan schreeuwen maar 
slechts een piep in je hoofd (iiiiinnn). Heb ik de goden

verzocht door ze bij hun naam te noemen? (noem mij 
liever geen Lot of Pechvogel). Hier zoek ik een naam

die om het hele verhaal past – onderwereld, bovenkant, 
buitenwereld, binnenleven. Hier glijd ik met mijn hand

over de nerven in het hout, keer ik mij binnenstebuiten 
ondersteboven (hoe een litteken in de tijd een hechting

in de herinnering). Voel maar, er staat: adem niet alleen, 
snijd ook af en toe met je stem door de lucht (uit) (uit). 

Charlotte de Beus