Daniel van Straalen

Daniel van Straalen roept met zijn werk vragen op rondom authenticiteit. Voor Beelden in Leiden maakt hij twee hedendaagse Tiki beelden van hout; de god van de oorlog en de god van de vrede. Met deze Tiki beelden, oorspronkelijk uit de Maori cultuur, wil hij iets heiligs moderniseren en in een westerse context plaatsen. Met de carving techniek maakt hij een nieuw hedendaags Tiki beeld dat hij met witte lak een eigentijds aura geeft.

Hij onderzoekt wat die term nog inhoudt in een wereld die wordt gedomineerd door internet. Zijn interesse ligt bij het resultaat van de toeëigening. Hij laat zich inspireren door beelden of iconen uit het verleden, eigent zich deze beelden toe en brengt ze in een hedendaagse context.

De afgelopen jaren werd hij bekend met een serie waarin hij delen van werken van bekende appropriation artists als Andy Warhol, John Baldessari en Richard Prince kopieerde en die samenvoegde tot nieuwe werken. Daniel van Straalen voelt zich verwant met deze appropriation kunstenaars. Zij reproduceerden wat al gemaakt was en betrokken verschillende sociale lagen uit de samenleving hierbij. Appropriation heeft in deze tijd van internet een revival gekregen met de vooruitgang als uitgangspunt. 

"De vraag rondom Authenticiteit speelt de hoofdrol in mijn werk. Ik gebruik bronnen uit het verleden zowel binnen en buiten de kunstgeschiedenis die ik laat terugkomen. Een gedeelte van mijn praktijk heeft een sterke connectie met het appropriation gedachtengoed. En doordat ik in deze tijd leef, ben ik automatisch een representant van de internetgeneratie. Met één klik op de knop heb je een plaatje te pakken. Doet het er überhaupt nog toe wat ‘echt’ is en wat ‘nep’, of wie de ‘eerste’ was die met een bepaald idee kwam? Door deze tijd zijn we in een enorme stroomversnelling geraakt. Het verleden moet steeds opnieuw uitgevonden worden omdat het continue in beweging is en de manier waarop we naar het verleden kijken steeds weer verandert.”

Hij wil zichzelf bij ieder nieuw werk opnieuw uitvinden of herontdekken. “Zo blijf ik scherp en dwing ik mijzelf uit mijn comfortzone te stappen.”
De traditionele beeldhouwkunst uit het verleden vindt hij oogverblindend mooi. “De rust en concentratie waarmee die oude objecten zijn gemaakt, bestaan niet meer, niet op dit moment in ieder geval. Het gaat  in deze tijd niet meer zo om het kunstige, maar om wat je gaat neerzetten, om het idee. Mijn docent Irene Fortyn zei : ’hoofd, handen, hart’. Wat wil je overdrachtelijk maken, wat voor gevoel zit erin, hoe eerlijk is het? Ik vind het interessant om te kijken hoe ver ik  daarin durf te gaan. “

"De Beelden in Leiden tentoonstelling heeft mij de kans gegeven om voor eerst een werk buiten te realiseren. Dit was een unieke ervaring en heeft tot ik heb het als een erg prettige ervaring beleeft. Ik heb leuke nieuwe mensen ontmoet en de voorbereiding met oa het atelier bezoek bij Folkert de Jong was belangrijk  om met zn alle de tentoonstelling te maken. Ik kan het ten volste aanraden voor toekomstige deelnemers om hieraan deel te nemen. Nogmaals dank voor de uitnodiging!