Frans de Wit

Tijdens de opening van ‘Beelden in Leiden’ wordt sinds de eerste editie in 2012 de Frans de Wit Prijs voor jong Nederlands beeldhouwtalent uitgereikt. Deze aanmoedigingsprijs wordt beschikbaar gesteld door de Stichting beeldhouw

De bijbehorende plaquette is ontworpen door Jan Kleingeld. De vakjury van de Frans de Wit Prijs bestaat uit drie experts op het gebied van beeldende kunst en een jaarlijks wisselend gastjurylid: Jop Ubbens, Jan Teeuwisse, Peke Hofman en Dinko Valerio. Omdat de Stichting Beelden in Leiden zich ook voor langere tijd wil inzetten voor ‘haar’ kunstenaars wordt de winnaar uitgenodigd om het volgende jaar weer mee te doen.

De aanmoedigingsprijs van de Stichting Beelden in Leiden is genoemd naar de Leidse beeldhouwer Frans de Wit (1942–2004).
Het werk van De Wit kenmerkt zich door zin voor monumentaliteit en respect voor het materiaal. Naar eigen zeggen zocht hij met zijn kunst naar ‘niet-gemaakte dingen’. De Wit studeerde in 1965 af aan de Koninklijke Academie voor Beeldende Kunsten in Den Haag. Direct daarna kreeg hij de opdracht een beeld te maken voor een school in Zoeterwoude. Met dit aluminium beeld begon een lange rij werken in de openbare ruimte, waaronder Elementen (1974) in Zutphen, Klimwand en Schijf in grofpuinheuvel (1986–1992) in Spaarnwoude, Vierkant eiland in de plas (1993–1996) in Rotterdam en Vijf beelden op een kromme (1996–2002) in Leiden.

In 1970 ontving Frans de Wit de Jacob Hartog Prijs en in 1993 de Nederlandse Betonprijs.

Artikel in Leidse Stijl 2012, p47

In al zijn verscheidenheid – van een veld met 36 stalen beeldjes van nog geen 20 centimeter hoog tot een meer dan 2500 vierkante meters tellend kunstmatig betoneiland – laat de sculpturale kracht van Frans de Wit (1942-2004) zich herleiden tot twee hoofdkwaliteiten: zin voor monumentaliteit en respect voor het materiaal. Naar eigen zeggen zocht hij met zijn kunst naar “niet-gemaakte dingen”, oftewel dingen die eruit zien alsof ze er altijd geweest zijn en er ook altijd zullen blijven.

Frans de Wit studeerde in 1965 af aan de Koninklijke Academie voor Beeldende Kunsten in Den Haag. Direct daarna kreeg hij de opdracht een beeld te maken voor een school in Zoeterwoude. Met dit aluminium beeld begon een lange rij openbare werken, waaronder Elementen (1974) in Zutphen, Klimwand en Schijf in grofpuinheuvel (1986-1992) in Spaarnwoude, Vierkant eiland in de plas (1993-1996) in Rotterdam en Vijf beelden op een kromme (1996-2002) in Leiden. In 1970 ontving hij de Jacob Hartog Prijs en in 1993 de Nederlandse Betonprijs. De Wit woonde en werkte in Leiden.