Helios
Hoe vaak is in de afgelopen vijftig jaar de schilderkunst al niet doodverklaard? Ongevraagd bewijst het werk van Jasper Hagenaar de levende kracht van de schilderkunst. Op meest klein formaat schildert hij, eigenlijk ouderwets, met olieverf op paneel. Ook zijn onderwerpen zijn niet meteen vernieuwend te noemen. Wel het idee en de manier waarop hij ze schildert met zijn soepele en virtuoze schildershandschrift.
Neem Helios uit 2010. Een grote, sterke (rechter) hand toont tegen een vlot geschilderde, donker grijsgroene achtergrond een realistisch in licht en donker geschilderd hoofd, herkenbaar als van een laatklassiek sculptuur, met opengesperde ogen, grote pupillen en fraaie krullen. Helios is de zonnegod uit de Griekse mythologie. ‘Met zijn stralende zonnewagen is hij verantwoordelijk voor de zonsopgang, de reis langs de hemelboog tot de zon ondergaat. ’s Nachts rept hij zich van West naar Oost, elk etmaal weer. Helios wordt altijd afgebeeld in een licht gewaad met een stralenkrans om zijn hoofd. Meestal zit hij in een wagen en ment hij zijn vlammensnuivende paarden. (Hij wordt ook afgebeeld met griffioenen als trekdieren)’ lees je bij Wikipedia. Maar zo heroïsch schildert Jasper Hagenaar hem niet. De zonnegod der Grieken is gevallen, opgeraapt en zijn handgroot hoofd gekoesterd
en getoond. Doordat de hand met de kop vrijwel het hele beeldvlak vult, wordt het hoofd toch monumentaal en spreekt er, ondanks of juist dankzij alles, een liefdevol respect.
