Jonathan Vervoort

De artistieke praktijk van Jonathan Vervoort is een samensmelting van digitale verkenning en tactiel vakmanschap, waarbij de nadruk ligt op de relatie tussen mens, natuur en technologie. De kunstenaar gebruikt een symbiotische mix van traditionele werkwijzen en geavanceerde digitale media om zich te verdiepen in de essentie van het bestaan. Centraal in mijn werk staat het hercoderen en configureren van referenties, simulatie, realiteit, historie en mythologieën.

Tot 2022, werkte Vervoort vooral tweedimensionaal. Zijn praktijk was gericht op het maken van schilderijen. Hij deed onderzoek naar de menselijke drang om te markeren binnen het digitale domein van Virtual Reality en hoe deze markeringen bestaan op de grens van de 'fysieke' wereld door ze te schilderen op canvas. Dat grensgebied onderzoekt hij nu vanuit sculpturen. Vervoort maakt 3D-printen met keramiek, een medium waarmee hij het oude met het moderne, het tactiele en met het virtuele kan combineren. Keramiek heeft een rijke geschiedenis; aardewerk, steengoed en porselein zijn door verschillende beschaving op heel de wereld gebruikt en door ze te combineren met geavanceerde 3D-printtechnieken kan Vervoort werken creëren die zich bevinden op het snijvlak van de digitale dimensie en de fysieke wereld.

Recent zijn er 2D-elementen in zijn praktijk teruggekeerd in de vorm van 3D-video animaties. In deze animaties, die gemaakt worden in 3D modellering programma's, maakt hij ook gebruik van 3D-scans van natuurlijke objecten. Door rotsblokken, bomen, gras en water te 3D-scannen, kan de kunstenaar een heel specifieke verbintenis met een bepaalde geolocatie creëren, terwijl tegelijkertijd deze natuurlijke objecten getransporteerd worden naar het digitale domein. Elk kunstwerk fungeert als een portaal tot alternatieve realiteiten, waar logica en emotie met elkaar verweven zijn, waardoor kijkers worden uitgenodigd zich te verdiepen in de intrinsieke verbindingen tussen de mensheid, de natuur en het domein van de technologie.

Jonathan Vervoort’s artistic practice is a fusion of digital exploration and tactile craftsmanship, with a strong focus on the relationship between humans, nature, and technology. The artist employs a symbiotic mix of traditional techniques and advanced digital media to delve into the essence of existence. At the core of his work lies the re-coding and reconfiguring of references, simulation, reality, history, and mythologies.

Until 2022, Vervoort primarily worked in two dimensions, focusing on painting. His research explored the human urge to leave marks within the digital realm of Virtual Reality and how these markings exist on the boundary of the 'physical' world by translating them onto canvas. He now investigates this liminal space through sculpture. Vervoort creates 3D-printed ceramics, a medium that allows him to merge the ancient with the modern, the tactile with the virtual. Ceramics have a rich history—earthenware, stoneware, and porcelain have been used by civilizations across the world. By combining these materials with advanced 3D-printing techniques, Vervoort creates works that exist at the intersection of the digital dimension and the physical world.

Recently, two-dimensional elements have reappeared in his practice in the form of 3D video animations. In these animations, created using 3D modeling software, he also incorporates 3D scans of natural objects. By scanning rocks, trees, grass, and water, the artist establishes a highly specific connection to a particular geolocation while simultaneously transporting these natural elements into the digital realm. Each artwork functions as a portal to alternative realities, where logic and emotion intertwine, inviting viewers to explore the intrinsic connections between humanity, nature, and the domain of technology.

Poëtische reflectie 
Pogingen

Wat ik doe: opschrijven wat ik vlak ervoor verzon, grijpen 
naar dat woord dat zo goed bij het avondlicht, naar die zin

die gelijk het wolkenveld boven het water. Een poging tot 
vastpakken, golf na golf, het witte schuim op mijn polsen.

Wat ik doe heet verlangen naar de verte achter de horizon, 
het is een poging tot bewaren, voordat een lichte gedachte

onder het wateroppervlakte duikt of overstemd raakt door 
het ruisen van slecht weer. Hoor — het breken op de kust,

het kapotslaan van mijn hoofd op de kade. De cadans van 
eb en vloed houdt me heel. Ik drijf, mijn lichaam een vlot,

en ik schrijf, alle laagtij- en alle hoogtijdagen. Noem het 
vastpakken of bewaren, noem het een poging tot morgen. 

Charlotte de Beus