Iets wat bestaat een nieuw bestaan geven Ze maakt rubberen afgietsels van ornamenten, van onderdelen van gebouwen en historische voorwerpen. Met het zachte rubber

Ze maakt rubberen afgietsels van ornamenten, van onderdelen van gebouwen en historische voorwerpen. Met het zachte rubber wil ze de geschiedenis tastbaar maken. “Er zijn veel vergeten verhalen in de geschiedenis. Terwijl geschiedenis ons inzicht kan geven in waarom dingen gaan zoals ze gaan. “ Door het reproduceren van bestaande objecten roept ze vragen op over de betekenis van reproductie in deze tijd. Hoe kan een afdruk van een plek; een contramal een zelfstandig, autonoom werk worden?

 
Met mijn objecten bied ik ruimte voor reflectie, voor herbezinning of verwondering over het verleden. De verwondering brengt dingen letterlijk dichterbij. Dit idee ontstond toen ze afstudeerde aan de Koninklijke Academie voor Beeldende Kunsten in Den Haag (KABK) en ze een herinnering wilde meenemen aan haar tijd op de Academie. Ze besloot delen van het gebouw in rubber af te gieten en maakte afgietsels van de aanwezige bronzen deuren van de Renaissance beeldhouwer Ghiberti. Niet voor niets uitgevoerd in zachte, aaibare materialen. Ze wilde de ruimte voelen en tastbaar maken. “Iets wat bestaat wil ik een nieuw bestaan geven. Het is een plek toe eigenen, met mij meenemen en terug geven aan anderen.”
In haar werk brengt ze meerdere tijden samen en verbindt ze het verleden met het heden. Voor ‘Elements of Time’ (2015) dat ze na haar afstuderen maakte, onderzocht ze de ontwikkeling van ornamentiek en architectuur door de eeuwen heen. Deze ornamenten verwerkte ze in zitelementen, in krukjes waar je op mag zitten.  
Ze studeerde af in de richting meubelontwerpen waarbij ze de grens zocht tussen gebruiksobject en kunst. Met mijn werk stel ik belangrijke vragen als ‘wat is reproductie’ in de hedendaagse maatschappij? Hoe kan een afdruk van een plek; een contramal een zelfstandig object worden? Kan het een gebruiksobject en een kunstobject tegelijk zijn? Waarom zou je kunst niet mogen aanraken?” Haar werk bevindt zich op het snijvlak tussen autonome en toegepaste kunst en geeft onverwachte verbanden weer tussen toegepast en autonoom werk. Kopiëren ziet zij als een bewuste creatieve daad, vanwege de transformatie die ze laat plaatsvinden. “Mijn identiteit verweven met het bestaande. Iemand als Duchamp liet in de vorige eeuw al zien dat hergebruik van een object in een andere context nieuwe betekenis genereert.”

 

Publieksprijs 2018

Nynke Koster won aan het einde van de tentoonstelling van 2018 de Publieksprijs.

Foto: Emile van Aelst.

Agenda

16 mei 2024
opening Voor Ada - Editie 2024

21 juni 2024
Midzomernacht op Rhijnhof met muziek en kunst van BiL kunstenaars

4 augustus 2024
finissage BiL2024

 

Voor Ada

Volg ons

en blijf op de hoogte