Wessel Couzijn

Wessel Couzijn was een van de belangrijkste pioniers van de moderne Nederlandse beeldhouwkunst. Zijn kracht lag aanvankelijk in kleinplastiek met alledaagse onderwerpen, zoals Badstoel (1947) en Telefooncel (1949). Een ommekeer vormde het voor Rotterdam bedoelde Ontwerp voor het Nationaal Monument voor de Koopvaardij (1951), een expressief organisch bouwwerk, dat uiteindelijk in Vlissingen werd gerealiseerd. In de jaren 50 manifesteerde Couzijn zich als abstract expressionist pur sang. Zijn grillige bronzen, waaronder het bekende Corporate entity (1959-1963) voor Unilever in Rotterdam, laten zich omschrijven als gestolde beweging. Vanaf eind jaren 60 maakte hij assemblage-achtige sculpturen, waarin objecten als tafels, stoelen en bedden zijn verwerkt. Van die tijd dateren ook zijn eerste landschapssculpturen. 

Wessel Couzijn (1912-1984) begon zijn opleiding in 1930 aan de Rijksakademie. In 1936 studeerde hij af met de gouden Prix de Rome. Hij nam deel aan meer dan tweehonderd exposities in binnen- en buitenland, waaronder de Biënnale van Venetië en de openlucht-tentoonstellingen in Park Sonsbeek in Arnhem en Park Middelheim in Antwerpen. Solo exposeerde hij in het Noordbrabants Museum in Den Bosch (1969), Stedelijk Museum in Amsterdam (1976) en Van Abbemuseum in Eindhoven (1976). Zijn werk bevindt zich in de collecties van onder meer het Stedelijk Museum in Amsterdam, Museum Boijmans Van Beuningen in Rotterdam, het Kröller-Müller Museum in Otterlo en het Israël Museum in Jeruzalem. Ook staan verschillende werken in de openbare ruimte van Nederland.