Het Pottenbakkeratelier

Met de fotocamera bepaalt ze een perspectief om vervolgens de door de lens gekaderde driedimensionale omgeving als een schilderdoek te gebruiken: een leeg vlak waarbinnen nieuwe ruimtelijke ordeningen kunnen ontstaan.

Daarna bepaalt ze zelf hoe die twee- en driedimensionale eigenschappen door de lens bij elkaar komen. Het was vooral de grondstof van vazen die haar inspireerde. De ‘maakbaarheid’ van klei, het materiaal dat vanaf hun vroegste aanwezigheid op aarde door mensen gebruikt is, getuige archeologische vondsten. De serie Vazen ontstond tijdens een werkperiode bij Europees Keramisch Werkcentrum in Oisterwijk in 2015. Femke Dekkers is echter niet geïnteresseerd in de praktische gebruikswaarde van haar keramische vazen. Zij kleit de vaasvormen plat op een tafel en deelt ze in tweeën. Ze arrangeert de al of niet in de oven gebakken delen in een zodanige hoek, dat ze via de lens van de camera de illusie van ruimtelijkheid krijgen. In Het Pottenbakatelier reconstrueert zij haar hele werkplek als een collage van alle onderdelen. Door de fotografische weergave daarvan verbeeldt zij een nieuwe perspectivische werkelijkheid. Was de fotografie ooit de onomstotelijk ware weergave van de werkelijkheid, Femke Dekkers maakt de manipuleerbaarheid van die werkelijkheid zichtbaar in de klei zelf en in de fotografische reconstructie (Vaas 1 t/m 5). Bovendien weet zij de ene manipulatie ook nog opnieuw te manipuleren in Het Pottenbakatelier.

 

Het lijkt wel Femke Dekkers commentaar op de maakbaarheid van de werkelijkheid, die overigens vandaag de dag vooral in de reproductieve media kunnen leiden tot overtuigende bewijzen van nepnieuws.